Xehetasunak

Ricardo Alíaren azken eleberria aurkezten dugu, "El cementerio de los ingleses", eleberri beltza, bere egilea oso modu berezian inplikatu delarik, bai protagonistarengan bere pertsonalitatearen alderdi asko proiektatu izanagatik, bai eta autoargitalpenaren bidea aukeratu izanagatik ere.

Ricardo Alíak berak azaldu digu “El cementerio de los ingleses” eleberriak berarentzako  duen garrantzia.

«Obra berri hau nire lanik literarioena eta eleberri beltzaren ohiko estandarretatik urrunen dagoena da. Donostiako mapa literariorik ez zegoela jakin nuenean sortu zen ideia, Baroja, Hemingway edo Victor Hugo bezalako idazle entzutetsuek haien arrastoa utzi zuten tokiak agertzen dituen planorik ez zegoela alegia. Protagonista, berarengan nire pertsonalitatearen zati bat proiektatu dudan idazle bat da, hortaz, nire obrarik intimoena dela esan daiteke ere. Nire karrera literarioan inflexio puntua da, ohiko argitaletxeetatik desbideratu bainaiz, autoargitalpenaren bide berri bati ekinez. Arriskuz eta oztopoz jositako bide batetik ibili behar izan dut, horretan barna editore, diseinatzaile, maketatzaile, zuzentzaile eta abar bihurtuz, baina azkenean, emaitza ikusten duzunean, eta liburua zure eskuen artean hartzen duzunean, harrotasuna ezin da handiagoa izan.»

Eskerrak ematen dizkiogu Ricardo Alíari bere inpresioak gurekin elkarbanatzeagatik eta arrakasta handia opa diogu obra berri honekin.

Xehetasunak

Atseginez iragartzen dizuegu Euskadiko Idazleen Elkartera  Alberto Infante Campos batu zaigula, ogibidez medikua eta saiakera, eleberri eta poesia idazlea alegia.

Aurten bertan, Alberto Infantek bere hirugarren eleberria argitaratu du,"Matamala" izenburuarekin eta  Ediciones Vitruvio argitaletxeak plazaratua. Obra hau, Madrileko mendilerroan kokatua, intriga eleberri moduan irakurri daiteke, bai eta eleberri historiko moduan, kritika sozial moduan edo geografikoki oso gertu dauden baina bizipen eta lehentasun oso ezberdinak dituzten hiri eta landa eremuen arteko ezberdintasun larriei begiratuz ere.

Datorren azaroaren 29an hain zuzen ere, 19:30etan, Bilboko Burtsaren antzinako egoitzako gizarte etxean (Pilota kalea 10), María Eugenia Salaberri  AEE/EIEko presidentea eta Juan Infante Elkarteko Zuzendaritza Batzordeko bokalak, egilearekin batera eleberri hau aurkeztuko dute. "Entreletras" aldizkariak eleberriari egindako erreseina atxikitzen dizuegu.

Ongi etorria AEE/EIEra, Alberto! Arrakasta handiak opa dizkizugu eleberri honekin eta etorkizuneko zure proiektu guztiekin ere.

Xehetasunak

Dory Lansorenaren olerki bilduma berria aurkezten dugu, "Cuando las miradas gritan" izenburuarekin eta Con M de Mujer argitaletxeak plazaratua. 

Obra hau datorren azaroaren 24an aurkeztuko da, FNAC Donostian egingo den errezitaldi txiki batean, bertan egilearekin batera gure kide Santiago Liberal ere egongo delarik.

Doryri berari eskatu diogu obra hau definitu diezagun eta obrak inspiratzen diona gurekin elkarbanatu dezan ere.

«"Cuando las miradas gritan” desesperaziotik edaten du eta sufrimenduak aditza eta hitza itotzen dituenean eta beldurra zapaltzaileak uztarri moduan erabiltzen duen derrigorrezko isiltasunean bihurtzen denean begiradek oihukatzen dituzten egoera gogorrak ezagutarazten dizkigun poesiaren bitartez istorio bat narratzen du. Amorru eta haserretik borborka sortzen den ahots poetikoaren bitartez, gune ilun doilorrenetan sartzen saiatzen naiz, beste alde batera begiratzen duen gizarte honen ohitura bilakatu den gelditasuna haustea lortuko duten argi aztarnak bilatzeko.

»Niretzako liburu hau lan gogor eta neketsuzko prozesu baten amaiera da.

»Liburu honekin oso pozik nago, baldintza gogor, samingarri eta mintsuetan garatu arren, betiko ilusioarekin idatzi dudalarik.

» “Poefilia” poesiarekiko zaletasun apasionatua da, eta, ni, poefilikoa naiz, artea nire errealitate pertsonala da, zentzutasuna mantentzen jarraitzeko behar dudana da (oraindik baldin badut..., batzuetan zalantza baitut). Nire hormetan, nire espaloi eta kaleetan aurkitu nuena, parkeetan, basamortu eta bailaretan aurkitu nuena eta beleek, enarek eta kolibriek abesten dutena kontatzen saiatzen naiz bakarrik.

»Harrera ona edukitzea eta asko irakurtzea espero dut».

Eskerrak ematen dizkiogu Dory Lansorenari bere inpresioengatik eta olerki liburu berri honekin arrakasta handia opa diogu ere.

Xehetasunak

Gaurkoan Fernando García Pañedaren azken eleberriari begiratuko diogu, “La pintora” izenburua daramana eta Platero Editorial argitaletxearen eskutik plazaratua.

Fernando García Pañedak berak bere obrari buruz hitz egin digu.

«Eleberri honek Louise Elisabetg Vigée-Le Brun (1755-1842) margolari frantsesaren bizitza hartzen du oinarri moduan. Bizi ibilbide oso interesgarri eta liluragarria duela iruditzen zait, XVIII mende betean eta XIX mende hasieran, garai iraultzaile eta napoleonikoan zehar alegia bera bakarrik eta haur txiki batekin Europako herrialde ugaritara bidaiatzeko eta horietan lan egiteko izandako zailtasunak gaineratuz. Marie-Antoniette erreginarekin zuen harremanaren bitartez (de facto haren margolari ofiziala izanik), Pintura eta Eskultura Errege Akademiako kide aukeratu zezaten borrokatu zuen, garai hartan emakume batentzat eskuraezina zen zerbait.

»Bere bizitzari buruzko datu asko ezagutzen dira, memoria luze batzuk idatzi zituelako bereziki, baina bere bizitza sentimentala erabateko misterio bat da. Berak ez zuen ezer kontatu eta bere inguruko inork ez zuen horri buruzko informaziorik utzi. Zoritxarreko ezkontza bat egon zela da jakin daitekeen gauza bakarra, lehen unetik funtzionatu ez zuen ezkontza bat. Edozein kasutan, bere datu biografikoak zehatzak eta zorrotzak dira.

»Fikziozko pertsonaia bat ideiatu dut, nerabezaroan lagun duen arkitekto bat, Jean-Gabriel, harekin interesak eta ikuspuntu artistikoak elkarbanatzeaz gain, harreman apasionatu eta iskanbilatsu bat edukiz ere, zailtasun pertsonal zein historikoak medio, baina baita Louiseren “itsutasun” emozionalagatik ere, bere izateko moduak eta inguruabarrek itsutasun hori pairatzera eramaten baitute.

»Lehen pertsonan egindako narrazioa da, bertan margolariak bere gorabehera profesional, sozial eta bere emozio pertsonal guztien ikuspuntutik eginez. Estiloari dagokionez, baterako begiradan nolabaiteko doinu erromantikoa du, gai intimistak, historikoa eta artistikoa ere ukituz. Nire beste eleberrietan bezala, estilo soil eta depuratua bilatzen dut, inpresionista deskribapenetan eta pertsonaiei zein une historikoari egokituriko elkarrizketekin».

Eskerrak ematen dizkiogu Fernandori eleberri honi buruzko bere inpresioak gurekin elkarbanatu izanagatik, eta proiektu honek poz handiak ekartzea opa diogu.

Xehetasunak

Bihar, azaroak 10, “Amari” dokumentala aurkeztuko da, bertan  Iñaki Sainz de Murieta gure bazkideak sortzaile eta dokumentalista lanetan parte hartu duelarik.

Euskal mitologiari buruzko film luze hau  Iosu del Moralek zuzendu du Rubén Cresporen argazki zuzendaritzarekin, eta Donostiako “Fantasiazko eta beldurrezko Zinemaren Asterako”  hautatu dute, 19:00etan San Telmo Museoan proiektatuko delarik. 

Iñaki Sainz de Murietarentzako kolaborazio hau nolakoa izan den galdetu diogu eta hauxe da esan diguna:« “Amari” filmean parte hartzea oso aberasgarria izan da arrazoi asko eta anitzengatik. Lehenik, zinema munduan nire lehen esperientzia profesionala izan delako, hori bera mugarri bat izanik, baina bertan ez geratzea espero dut.

» Antropologo moduan, mota honetako proiektu batean parte hartzea, bigarren planoan izan arren, zortea eta plazera da, beste moduz literaturara edo ikerketa akademikoagora mugatzen diren ezagutza batzuk praktikan jartzea ahalbidetzen baitu. “Amari” filmarentzako ordea, oso hurbilketa ezberdina proposatu zen, fantasiara askoz ere lotuagoa. Alderdi hori hasiera batean Iosu del Moral, Amaia Mascaró, Rubén Crespo eta nik neuk landu genuen, nahiz eta gidoi lanak azkenean zuzendariaren esku geratu. Edozein kasutan, ideazio eta dokumentazio fasearekin geratzen naiz, funtsezkoa baita ezaugarri hauek dituen proiektu batentzako, elkarrizketetan bertan frogatzen den moduan, nahiz eta horietan modu aktiboagoan parte hartzea gustatu izango litzaidakeen.

» Emaitza duinagoa dela uste dut, zerbaitegatik hautatu dute Donostiako Fantasiazko eta Beldurrezko Zinema Jaialdirako, hortaz, mundu guztia animatzen dut filma ikustera joan dadin. Eta norbaitek gai honetan gehiago sakondu nahi badu, nire sare sozialekin adi egotera animatzen dut ere».

Eskerrak ematen dizkiogu Iñakiri proiektu hau eta bere sentsazioak gurekin elkarbanatzeagatik.