José Antonio Martín Acosta idazlearen "99 días y 1 Estado de Alarma (Poesía en cuarentena)" aurkezten dugu.

Konfinamenduan zehar idatzitako poema bilduma hau 86 olerkik osatzen dute, astez aste banatuak, horietan egileak sentipen eta sentsazioak aztertuz. Hasierako elkartasun sentipenetik, balkoira txalo egitera irtenaldiekin, Covid19aren pandemiari eman zitzaion erabilera politikoak eragindako haserrera pasatzen da, bai eta sortutako gorrotoarekin egileak duen kezkara ere.

Orain amaitzen den urte honen eta gure zibilizazioaren historia hurbilean ustekabeko une ahaztezin bati errepaso poetikoa bat.

Autoargitaraturiko liburu berri honekin, egileak argitalpenaren, azalaren diseinuaren eta bere liburuaren promozioaren lan osoa bere gain hartu du. 

"99 días y 1 Estado de Alarma" liburuaren sinopsia 

Lerro hauek idaztean, espainiarren gehienak bezalaxe, etxean konfinaturik nago. Koronabirusaren krisialdiak, COVID-19, eragindako egoera kritiko batean geunden, eta pertsona bakoitzak egiteke zituen gauza horiek egiteko aprobetxatzen zuen. Sare sozialak sormenez leherka egiten zuten, bizilagunak haien bizilagunekin oroitzen ziren eta beti zeuden pertsonak, betiko moduan, beste norabidean arraunean.

Nik kontzientzia kolektiboari buruzko liburu bat idatzi nahi nuen eta konfinamendu honetan frogatu dut nola ateratzen den pertsonen hoberena eta okerrena. Baina inoiz gezurrik esaten ez duten hitz bakarrekin esan beharra zegoen, hitz horiek ariman txertaturik zeuden eta hau izan da nire esfortzua, horiek ateratzea. Zuen gustukoa izatea espero dut.

Oroimen kolektiboa bertso egiten denean, sormen prozesu berri bat hasten da, gizartearen fundazio eta birfundazio antzeko bat. Hori da nire ustez denoi gertatu zaiguna. Zuentzako da!